Şeytanın üzündə şər bədirlənib - Fərid Hüseynin yeni şeirləri

Litpartk.az Fərid Hüseynin yeni şeirlərini təqdim edir:

Kərbəla gündəliyi

Gövdəsinə nur dolanmış

ağacların ayaqları altında

zülmət qurban kəsilir,

amma kimdir bundan xəbər tutan,

kimdir bu başgicəlləndirən

işıqların sərxoşluğundan ayılıb

papaqlı ağaclar arasında

öz ayaqlarını axtarıb tapan?

Kimdir Allaha sarı yol alan?

Hara getdiyini bilən?

Yoxdur, sanki yoxdur beləsi...

Hər kəs öz biganəliyinin aludəçisidir

tarix isə güzəran küçələrində azanlara

gələcək bələdçisidir.

Bomba axtaran itlər yorulub,

bir dəfə əhilləşdirilərək,

sonrasa öyrədilərək –

iki yol uzaqlaşıblar

əsl təbiətlərindən

necə ki bildiklərimizlə

bizlərdə qopmuşuq,

uzaqlaşmışıq özümüzdən.

Dilindən “Allah” sözü düşməyən birini

bir dəfə necə diqqətlə

pul sayarkən görmüşdüm.

O anda Allahı

və çox şeyi necə unutmasının

tamaşasına dayanmışdım,

o gün doğmalıq mənzilindən

baş götürüb qaçmışdım,

riya aynasının yatağında

paklıq düşmənini “yaxalamışdım”.

Kapitalizm pul sayarkən

dünyanı unutduğumuz möhlətdir.

Ömür pilləkənlərindən qalxdıqca

zirzəmisinə endiyimiz imarətdir.

Kapitalizm pul sayan əllərin zamanıdır,

ölüm əbədiyyətin

fani dünya tərəfə keçmiş

bircə anıdır.

İndi nədənsə

yol uzandıqca o günü,

o məhrəm insanı,

bir əldən o biri ələ keçən pulları xatırlayıram.

Pul sayıldıqda belə bir əldə qalmır...

Dünyanın cibidir nəfsimiz

doymur ki doymur...

dolmur ki dolmur...

Bir də uzaq əsrlərdəki həqiqət qonşum

şair Fərəqzadı yad edirəm.

Ki, ondan imam

Kərbəladakı vəziyyəti soruşmuşdu

o isə həqiqəti

düyünçəsində kəfən pulu saxlayan

nənə kimi açmışdı:

“Səni Kərbəlaya çağıranların qəlbləri sənin,

qılıncları isə Yəzidin yanındadır” demişdi”.

İnan, inan, inan...

Qəlblərlə savaşmadığı üçün

əbədi dostumuzdur imam.

Mədinə ən gözəl qürbət

Kufə ən sərt xəbərdarlıq

Kərbəlasa qaçılmaz aqibət şəhəridir.

Bu şəhərləri görmədən də

o yerlərin ruhi sakinləriyik,

Canımız arzularımızın Vətənidir –

niyyətlərimizin mənziliyik.

Təftişnamə

Dərs vermək riyasın qoymuram yaxın,

Çoxdandır öyüdlü nəğmə çalmıram

tarix təkrarların rəqsidir, – baxın.

nəticə çıxarmır, ibrət almıram.

Uçulur saraylar, dağılır yurdlar,

silinir ən əziz günlər yaddaşdan.

Əbədiyyət şövqü çəkdirir avar –

fanilik qərq olur ani təlaşdan.

Bu bilgi dünyası, xəbər əsrində

nə bir zindanban var, nə də ki, dustaq.

“Yeddi qapısı açıq” labrint qəsrində

qarışqa tükücən azadıq ancaq.

Dəm vurma şöhrətdən, nə ad, nə namdan

tarixin nəmindən əsrim kiflənib.

Qardaşlar qanıyla dolu bu camdan

sülhün göyərçini içib, ¬ keflənib.

Nə qəbir nişanə qalacaq, nə söz,

su üstünə yazır hər şeyi qələm,

Sürət əsri – ömür yeyən bir acgöz

tələsmək ipinə bağlıdır tələm.

Çox haqq bir nahaqqın içində azıb

Yanlışdı deyilən, qələtdir hesab.

“Bütün cümlələri təzədən yazıb”

bütün hesabları ən başdan sayaq.

Ərşin düyünündən zaval sallanır,

alimlər aludə bəla vəsfinə.

Sürətə uymaqla calaq olunur

nəfs ağacımız əsrin nəfsinə.

Qədir gecəsitək susmaq istədim

dindirdi sükutu səs tamahkarı.

əlimi ruhuma basmaq istədim

pozuldu zikrimin nizam qatarı.

Gözəllik çoxdandır timsalımızda

riya dayağına bərk zəncirlənib

əfsus, surətpərəst xəyalımızda –

şeytanın üzündə şər bədirlənib.

Heyif... Çox heyif...

Çatırlar dostlarım arzularına –

olurlar vəzifə, məzhəb yiyəsi,

Şeytan şərqiləri oxumaqdansa

gün gəlir çoxunun kəsilir səsi.

Mənsə soruşuram onlardan indi: