Xəyalə Sevil

İçimdə bir sıxıntı var

İçimdə bir sıxıntı var,

Bir ah çəkdirir adama,

Gəl görəsən!

Buludlar ağ çiçək kimi

Açılıb göy üzündə,

İndi bir yağış yağacaq,

Sel görəsən.

İlahi, hərdən nəfəs al,

Boğuluram bu havada.

Boynum bir nazik ipdədi,

Yıxılıram bu havada.

Anlayıram hər şeyi,

Ürəyimdə əndişə var...

Eh, bu nə ruh düşkünlüyüdü?

Seçim axı həmişə var:

Pis, yoxsa daha pis?

İntihardı bu ayrılıq

Bir göz sıxım gedişinə,

Bir söz düşsün dodağımdan,

Şeir olsun.

Yenə yadıma düşmüsən

Gecə vaxtı,

Aman, Allah, xeyir olsun.

Vaxtına çəkir həsrətin,

O gün də şər qarışanda

Gördüm, Tanrı əllərimi

Üstümə tullayıb gedir.

İçimdəki quyunun

Dibindən gəlirdi səs:

Unut! Unut!

Üçüncüdə-

Sözünü ağzında qoydum,

Başını üzdüm ümidsizliyimin

Bıçağı boğazında qoydum.

İntihardı bu ayrılıq,

İntihardı - biləyəcən.

Axı biz danışmışdıq sənlə,

Danışmışdıq: Çəliyəcən!

Ölümün nübar vaxtıdı

Bu uzun gecənin qaranlığında

Canıma vəlvələ düşüb.

Bir kəndir özünü asıb tavandan,

Məndən əvvələ düşüb.

Gecədən bir az keçir,

Saat səhərə yaxın.

Nə intihar vaxtıdı...

Ruhum üzü göylərədi,

Ölümün nübar vaxtıdı.

Yoxdu burdan o tərəfi,

Nə günəş, nə də ki, ay olasıdı.

Bir cüt qərənfilə dönüb əllərim

Sinəmin üstünə qoyulasıdı.

Qəfil ürəktutmasıtək...

Necə dəyişmişəm?

Ürəyincəmi?

Bu ruhsuz, duyğusuz

Halım necədi?

İndi, yoxsa öncəmi?..

Qəfil ürəktutmasıtək

Tutmuşam ürəyimi.

Hara qoyum?

Küncəmi?

Təzə-təzə sevinirdim,

Təzə-təzə sevirdim.

Dağıtmısan,

Qoparmısan qönçəmi.

Özünü bir özgəsiylə

Nə vaxt dəyişir insan?

Nə vaxt?

"Böyüyüncəmi?"

Şeir vaxtıdı

Elə dolub ki, gözlərim,

Gözümün bəhər vaxtıdı.

Əllərimin kölgəsində

Daldalanan ürəkçün

Dünyanın şər vaxtıdı.

Kimdi nazımı çəkən?

Arzumun kür vaxtıdı.

Göy vaxtıdı ruhumun,

Ömrümün yer vaxtıdı...

Qoşa-qoşa buludlardı

Pəncərəmdə səs edən.

Küləklərdi ağaclarla

Həzin-həzin rəqs edən.

Göy üzündə Ay doğub,

Ayın da tər vaxtıdı...

Eh! Mən rahatlıq axtarıram,

- Susun, şeir vaxtıdı!