Mən elə bilirdim, qəlbində sirəm - İmir Məmmədlinin yeni şeirləri
08 May 2022 / 08:36
İmir Məmmədli
GƏNCLİYİMDƏ SEVDİYİM GÖZƏL (ÇOX GÖZƏL)
BİR XANIMIN DİLİNDƏN
İmir, yadındamı,
O hündür təpənin düz ətəyində,
Qəflətən üzümdən öpmək istədin,
Mən geri atılıb
Dedim, toya qədər belə şey olmaz!
İndi pandemiya dövründə, həm də
Bu gündən sabaha ümid olmayan
Belə bir zamanda düşünürəm, kaş,
Dilim quruyaydı, yox deməyəydim.
Qolum qırılaydı,
İtələməyəydim səni kənara.
Sənə nə olmuşdu... Sən niyə zorla
Qucub da köksünə basmadın məni,
Niyə öpmədin?
İndi həmin öpüş dadıma çatıb
Bütün dərdlərimə çarə olardı...
İLK MƏHƏBBƏTİN TƏRSİNƏ ETİRAFI
Onu sevdiyimi hamı bilirdi,
Sir sözü yaymaqda gənclikdə cəldik...
Havalı gəzirdim artıq bir ildi,
Qəflətən məktəbdə üz-üzə gəldik.
Güclü həyacandan əsdi bədənim,
Karıxdım, bilmədim, indi nə edim.
Dedi, doğrudanmı sevirsən məni,
Onunçün ölürdüm, SEVMİRƏM dedim.
Dedi, bu necə eşq, bu necə oyun!?
Mən elə bilirdim, qəlbində sirəm...
Odu-budu, Allah, bir ömür boyu
Ona SEVDİYİMİ təsdiq edirəm.
METAMORFOZA
Mənim yadımdadır, gözəl Tiflisdə
Hərdən qənşərimdə tər çiçək kimi
Necə peyda olub, necə bitirdin.
İndi şəkilinə baxıb deyirəm,
O incə xanımı harda itirdin?
Uşaqha deyiləm, başa düşürəm,
Həyatda belədir hər şeyin sonu.
Unuda bilmirəm o qızı neyinim,
Bəlkə mən də gəlim, axtaraq onu.
Axtaraq Tiflisin küçələrində,
Günəşli günlərdə, çiskində, çəndə...
Amma sən yaşlı bir kişi görəndə
O cavan oğlanı soruşma məndən.
TƏNHA QIZ
“Yar bizə qonaq gələcək, balam...” –
Oxuyur, kövrəlir, gözü dolurdu.
Amma bu misranı təkrarladıqca
Elə bil, tənhalıq bir az azalır,
Bir az solurdu.
ANAMIN HEYKƏLİ
Qəbrinin üstündə incə bir lalə --
Anama gül heykəl qoyubdu bahar.
Elə bil, qəflətən-- ay ana!-- desəm,
Bu çiçək çevrilib üzümə baxar.
ANAMLA GÖRÜŞ
Anamın qəbrinə baş çəkdim, amma
Çiskinli havada məzarlar fağır...
Baxıram anama, anamsa mənə
Çöhrəsi islanmış şəkildən baxır,
Deyir, əynindəki nimdaş pencəkdi,
Sənə soyuq dəyər, get yağış yağır...
GƏLƏCƏYİN UŞAQ BAĞÇASI
Bir uşaq bağçası gördüm mən, canım,
Bina bomboş idi, içinə vardıq.
Soruşdum: Bağçanın uşağı hanı?
Dedilər: Uşaqlar böyüyüb artıq.
Anlaya bilmədim belə gərdişi,
Otaqlarda olan boşluqdan qorxdum.
İzah elədilər: Zaman dəyişib,
Böyüyən uşağın uşağı yoxdu.
XXX
Elə bil, o taya keçmişdi bərəm,
Qənşərimə çıxdın,
Bu da bir oyun...
Mən səni
Sənin
Həyatın boyu sevə bilmərəm,
Mən səni sevəcəm həyatım boyu.
BİRCƏ DƏFƏ
Həyat bircə dəfə təkrarlanaydı!
Səhvlərimizi düzəltmək üçün yox,
Səhvləri yenidən yaşamaq üçün
Təkrarlanaydı!
XXX
Sən demə yatırdın şüuraltıda,
Qəflətən qaytardın zamanı, vaxtı,
Elə bil dərdimin sükunatında
Göylər guruldadı, şimşəklər çaxdı...
QIRX İLDƏN SONRA
Sən mənə yazırsan...
İmirəm, amma
Sənin tanıdığın İmir başqadı.
Səhər çıxan günəş qalmır axşama,
İki İmirin də eynidir adı.
Vaxt-zaman özünü yamanca sıxır,
Heç yoxmuş dözümü bu ayın, ilin.
Ölüb gedənlərin qırx günü çıxır,
Qırx ili çıxıbdır həmin İmirin.
............
Mən sənə yazıram...
Sözümə küsən...
Dəqiq göstərirəm öz ünvanımı.
Bilirəm...
Bilirəm, o qız deyilsən,
Amma tanıyırdın sən o xanımı...
YAZ YAĞIŞI
Birdən buludlaşdı, göy guruldadı,
Otlar buludlardab damcı çəkdilər.
Uca dağ başında al şimşək çaxdı,
Elə bil, zirvəyə qamçı çəkdilər.
SÖZÜNÜ SÜKUTUYLA DEYƏN ADAM
Eh, oldum, olmadım, hamısı birdi,
Hər yerdə,hər zaman özgəyəm, yadam...
...Sözünü necə də gözəl deyirdi
Kənarda kirmişcə oturan adam.